Περιγραφή
Η τελευταία περίοδος της δουλειάς του Γεωργιάδη είναι ιδιαίτερη διότι οι καταβολές του από τη μοντέρνα Γαλλική πρωτοπορία και τον Matisse έρχονται ξανά στο προσκήνιο: τα χρώματα γίνονται πλακάτα χωρίς αναφορά στη φύση, χάνονται οι τονικές διαβαθμίσεις, το σχέδιο γίνεται γραμμικό και χαρακτηρίζεται από μονοκονδυλιές και όχι τονικό πλάσιμο του περιγράμματος, η σύνθεση είναι αφρομερής χωρίς προσοχή στην ανατομία, ούτε στο φως.